Dystans do siebie

Gdybym miała nazwać to, co najbardziej różni mnie dojrzałą, ode mnie sprzed lat, zdecydowanie jest to większy dystans do siebie.

Gdy myślę sobie, jak łatwo było mnie kiedyś obrazić i sprawić, żebym była zraniona cudzą opinią, to wywołuje to obecnie uśmiech mojej na twarzy. Czym ja się tak przejmowałam? Dlaczego uważałam, że muszę być doskonała? I przede wszystkim – dlaczego tak serio to wszystko traktowałam?

Myślę, że wynikało to z tego, że jeszcze nie wiedziałam kim naprawdę jestem. Opierałam się na sygnałach z zewnątrz na swój temat. Z przerażeniem wyobrażałam sobie, że ktoś może myśleć coś złego o mnie. Czy teraz mam dystans do siebie? Oczywiście nie zawsze. Ale różnica jest ogromna.

Dwie rzeczy bardzo pomagają w tym, żeby mniej przejmować się opiniami innych i patrzeć na siebie z większym dystansem. Pierwsza to zrozumienie, że każdy człowiek popełnia błędy, robi głupie rzeczy, a opinie innych nie są jakąś obiektywną, bezsprzeczną prawdą. Drugą rzeczą jest poczucie humoru i umiejętność śmiania się z siebie. To jest chyba nawet ważniejsze.

Pamiętam jak przed laty, dzień przed rozpoczęciem nowej pracy, byłam bardzo zdenerwowana i aby się zrelaksować, poszłam do kina na film „Dziennik Bridget Jones”. Ależ mi to pomogło!

Ta nieporadna dziewczyna, która robiła gafę za gafą, była taka urocza . I jakaś taka bardziej naturalna, niż doskonała Natasza, z którą się wciąż porównywała. Uznałam wtedy, że z cała pewnością sobie poradzę, a jak się skompromituję, to się z tego pośmieję. Oczywiście wszystko poszło dobrze i pracowałam w tej firmie 21 lat.

Było pełno sytuacji, w których się wstydziłam, ganiłam siebie i wściekałam się, że nie zrobiłam czegoś lepiej. Któż z nas tego nie przeżył?

A może jednak warto spojrzeć na siebie czasami z uśmiechem? Łatwiej udaje się to po czasie.

Fantastycznym nauczycielem dla mnie jest też mój syn, który potrafi w niezwykły sposób, z ogromnym poczuciem humoru, sprowadzić mnie czasem na ziemię, wyśmiewając moje spiny, w taki sposób, że oboje zaśmiewamy się z nich do łez.

Bo to kochani jest naprawdę często śmieszne, jakimi głupotami potrafimy się czasami zadręczać i biczować sami siebie. Zupełnie bez poczucia humoru i bez szerszej perspektywy.